حس قدیمی،حس تازگی

سلام دختر عزیزم :

نمی دانم چه شد که امروز توانستم به اینجا بیایم .یاد اون روزها به خیر که تو بچه بودی واطرافم می چرخیدی ومن وقتی فرصتی می یافتم اینجا برایت می نوشتم .صدای کودکانه ات ونواهای زیبای ان موقع ها اهنگ پس زمینه نوشتن هایم میشد ومن  بیشتر با ان ارامش  صبحگاهی بود که می نوشتم.الان که دیگر مدرسه ای من از ان لحظات دورم وبعدش هم که عملا فرصت نمی شود.

اینجا برایم مثل یک کلبه قدیمی با بوی چوب نمناک است .مثل پناهگاهی است که مرا از همه هیاهوهای دنیای کنونی دورم می کند .چه حس خوبی الان دارم .مخصوصا که همراه اشکهایم شده است.گاهی ایجاد این لحظه ها برای روح وروان ادمی لازم است.چه ارامشی دارم. داداشی هم الان پایین پایم روی زمین خوابیده ومن در همان جایگاهی هستم که ان وقتها برایت مینوشتم.اگر ان موقع برای تو مینوشتم الان برای خودم وبهتر شدن حالم ویاد اوری ان روزها می نویسم گویی دوباره دارم بزرگت می کنم.چه قدر خوب است حس به عقب برگشتن وجوان شدنم.

به چند تا از دوستان قدیمی وبلاگ هم سری زدم وپیام برایشان گذاشتم گویی انها هم مثل من حضورشان کمرنگ شده است.دلم برای همه ان روزها تنگ شده .چه قدر از حال مامانها وبچه ها خبر داشتیم .چه قدر مشکلات هم را با شرکت درپرسش وپاسخ حل می کردیم.من چه قدر چیزها ان موقع یاد گرفتم والان از ان تجربیات برای داداشی استفاده می کنم.یادش به خیر ........